کتاب کاغذی جوینده - جانور

با قرار گرفتن دستی بر شانه‌ام، از دنیای در هم افکارم بیرون آمدم. کنارم، آبیزا، دوست دیرینه‌‌‌ام ایستاده بود و با چشمان سبزش به من نگاه می‌کرد. چشمانش مدتی روی صورت من مانور دادند و سرانجام گفت: «حالت خوبه؟ هرچی صدات زدم، جواب ندادی.»

لبخندی زدم و بسته طعمه‌های ماهی را از روی پیشخوان برداشتم و درون جیب‌هایم گذاشتم سپس گفتم: «توی فکر بودم. خبر جنگ و این چیزا. مثل این‌که جدی هم هست.»

آبیزا مو‌های بلندش را به کنار زد و گفت: «آره. شنیدم که تو دهکده درموردش حرف می‌زنن. ولی فکر نکنم جدی باشه.»

هم‌همه‌ای داخل مغازه را پر کرده بود. چند نفر دیگر هم وارد مغازه شده بودند. گفتم: «توی بارون چطور برگردم!»

آبیزا روی صندلی نشست و گفت: «امروز بارون شدید نیست. توی اخبار نگاه کردم. آخرای شب شدید میشه.»

آبیزا با سلیقه ناخن‌هایش را لاک زده بود. پالتوی بلند با چکمه مشکی به تن داشت. حرفش را ادامه داد و گفت: «کاش دانشگاه زودتر شروع می‌شد. حوصله‌ام از این‌جا سر رفته. این‌جا هیچ‌چیز نداره. سوت و کوره.»

در پس جمعیت، درست در میان درختان بلندی که به حاشیه دهکده وصل می‌شدند و تا جنگل اطراف ادامه پیدا می‌کردند، برای لحظه‌ای نگاهم به جسم تیره‌ای خورد که سریع محو شد. با تکانی به خود آمدم. چهره متعجب آبیزا را دیدم که به من می‌نگریست.